Kendime Düşünceler (ta eis eauton)

Yazar : Marcus Aurelius

Yayın Evi : Alfa Yayıncılık

Bir Roma İmparatoru olan Marcus Aurelius kaleme aldığı on iki kitaptan oluşan bir eserdir “Kendime Düşünceler”. Marcus Aurelius Roma tarihinin en büyük imparator filozoflarından biridir. Epiktotes’in öğretilerinden etkilenmiş, hükümdarlığı boyunca bilgece davranışlarında dolayı filozof unvanını almıştır. Bu kitap okumaya başladığınızda imparatorun söylemlerinin bugün bile geçerli olduğunu fark edeceksiniz. Kitap genelde maddelerden oluşmakta, sürdürülebilir bir özelliği yok. Kitapta ilgimi çeken, sizinde ilginizi çekebileceğini düşündüğüm ve evrensel nitelikte olan kısımları paylaştım, umarım uygun seçimler yapmışımdır.

On iki kitaptan oluşan öğretilerden bazıları:

Epiktetos’un sürekli olarak yinelediği gibi: “Sen bir ölünün ağırlığını taşıyan yumuşak bir ruhsun.”
Başka insanların yaptıklarını anlayamadığı için mutsuz olan bir insan yoktur, ama kendi ruhundaki dönüşümleri algılamayan bir insanın mutsuz olması kesindir.
Önceden yaşananlar çoktan olupbitti, gelecek ise zaten belirsiz. Bu nedenle hepimizin yaşamı çok kısa, üzerinde bulunduğumuz dünyada çok küçük. Çok uzun süre devam ediyormuş gibi görünen ünler bile aslında ne kadar kısa sürüyor.
Olaylara, sana düşüncelerini kabul ettirmek isteyen insanlara baktıkları açıdan bakmak değil, kendi gördüğün açıdan bak.
Evrenin ne kadar küçük bir parçasını oluşturduğunu düşünmelisin. Sana verilen küçücük zamanın toplam zaman içindeki yerini düşün.
Görevini yaparken sıcaktan veya soğuktan etkilenmenin, uykunun gelmiş olması ya da uykunu almış olman, diğer insanların senin hakkında iyi ya da kötü konuşması, ölmek üzere olman ya da başka bir şeyle ilgileniyor olman seni ilgilendirmez. Ölmek de yaşamdaki amaçlarımızdan biridir. O yüzden sadece içinde bulunduğun zamandan faydalanmaya çalış.
Beden savaşmaya devam ederken ruhun savaşı bırakması büyük bir utanç kaynağıdır.
İçinde bulunduğun ortama uyum sağla. İçinde bulunduğun insanları gerçekten sev!
Yaptığın ve konuştuğun her şeye dikkat et. Aldığın kararların sonuçlarını önceden düşün. Sözcüklerin ne anlama geldiğini, amacının ne olduğunu asla unutma.
Akıl, yüze uygun bir ifade, güzel bir görünüş verir. Fakat aklın bunu kendine verememesi ne kötü.
Kendi içini kaz. Çünkü iyilik içinde, sen kazdıkça o fışkıracak.
“Bir insan bile bile gerçeği görmemezlik edemez.” Aynı şey adalet, iyilikseverlik ve hoşgörü içinde geçerlidir. Bunları düşünürsen daha hoşgörülü bir insan olabilirsin.
İnsanları sevmeyen birine, onun insanlara davrandığı gibi davranma.
İnsanın sanki o gün ölecekmiş gibi ve tembel ve yapmacık olmadan yaşaması gerekir.
Her zaman ilk kararlarına bağlı kalmalısın. Eğer birisi sana senin hakkında konuşulduğunu söylerse bu durum sana zarar vermez. Çocuğunun hasta olduğunu görüyorsun ama onun tehlikede olmadığını biliyorsun. Böylece ilk kararlarına bağlı kal, onlara kendiliğinden bir şey ekleme, eğer böyle yaparsan zarar görmezsin. Eğer kararlarına ille de bir şey ekleyeceksen dünyada yaşayıp her şeyi bilen bir insanın kararlarını ekle.
İnsanlar birbirleri için var olduklarına göre ya onları eğitmeliyiz ya da onlara sabretmeliyiz.
Artık iyi bir insan olmanın nasıl bir şey olduğunu tartışmak değil, iyi bir insan olma zamanı.
Epiktetos şöyle dedi: “Önemsiz bir konudan söz etmiyoruz, akıllı mı aptal mı olacağımızı konuşuyoruz.”
Bir şey doğru değilse onu yapma, bir şey gerçek değilse onu söyleme.
Elinde olmayan şeyler için üzülüyorsan seni üzen bu değil, onun hakkındaki düşüncendir. İstediğin zaman bu düşüncenden kurtulabilirsin. Eğer üzüldüğün şey senden kaynaklanıyorsa o zaman kendi hareketini düzeltebilirsin. Seni üzen şey istediğin şeyi yapmamaksa o iş yapmak için inat etmelisin. Eğer karşındaki engellerden dolayı bunu yapmıyorsan üzülmemelisin. Çünkü başarısızlığın nedeni akılsızlığın değil. Bu işi yapmadığın zaman hayatının anlamını kaybedeceğini düşünüyorsan sanki tüm amaçlarını gerçekleştirmiş bir insan gibi başarısızlığın nedenlerine de kızgınlık duymadan yaşamdan ayrılmalısın.